LIONS IN THE STREET – MOVING ALONG
Format: CD, vinyl, digital
Label: Eigen beheer
Release: 8 november 2024
Tekst Louis Lena
Lions In The Street (LITS) komt uit Vancouver Canada en bestaat uit: Sean Casey – gitaar, Enzo Figliuzzi – bas, Chris Kinnon – zang, gitaar, Jeff Kinnon – drums. De band bestaat al jarenlang. Moving Along is hun eerste volledig album, vooraf gegaan door enkele EP’s ( de eerste in 2013 !) en singles. Dat hun carrière aanvankelijk niet van de grond kwam, had als reden dat ze begonnen met een contract te tekenen en vervolgens weg te lopen bij de in de problemen verkerende TVT Records, bij Nickelback’s 604 Records en bij de legendarische manager Allen Kovac (Motley Crue, The Cars, Blondie, The Bee Gees). Daarmee verdienden ze een plek op de zwarte lijst van de muziekindustrie. Ze hadden bijbaantjes nodig om financieel te overleven.
Ze kennen hun klassiekers, refereren zelf aan The Black Crowes, The Faces en durven ook The Stones te noemen. Op dit album maken ze dat waar, zowel instrumentaal als vocaal. Verwacht dus geen nieuwerwetse muziek. Maar als je houdt van hun inspiratiebronnen, kun je dit album blind aanschaffen. De zang van Chris Kinnon heeft wel wat van Mick Jagger, en in de gitaarlicks van Sean Casey hoor je Ron Wood en Rich Robinson (Black Crowes) terug. De nummers klinken fris en energiek. Lions in the Street heeft live met veel bands gespeeld, van garagelegendes als de Dirtbombs tot de arena’s vullende Kings of Leon.
Het album opent met de titelsong, een snerpende en dreigende gitaarsolo, drums en piano komen op gang en het barst los, met ook nog een huilende mondharmonica en een overtuigend zingende Chris Kinnon. Je bent binnen een minuut verkocht en vraagt je af waarom ze nu pas naar buiten komen. ‘Moving Along’, graag. ‘Mine Ain’t Yours’ volgt, je hoort onmiddellijk The Faces, maar wel een ruige versie, ook op dit nummer geven ze vol gas. Inhoud: laat je niks afpakken wat van jou is.
‘Walking Back To You’ met een lekkere slide, kon ook zo van zo’n zuidelijke rockband zijn. ‘Gold Pour Down’: blijf positief, zelfs als dingen hopeloos lijken. Dat is op deze band wel van toepassing. Het heeft (te) lang geduurd voor ze van zich lieten horen, mede door verkeerde keuzes die ze maakten. Een korte, up-tempo rocker met R&B-blazers. Na al dit geweld een (relatief) rustpunt met ‘Lady Blue’ dat eerder op single uitkwam. “Lady Blue zou prima passen op een Lynyrd Skynyrd- of Eagles-album”, zegt Lions in de Street’s zanger en gitarist Chris Kinnon. Het heeft ook wel wat van Angie.
‘Waiting on a Woman’ wordt spannend opgebouwd, je verwacht vuurwerk, je krijgt vuurwerk. De gitaristen stuwen elkaar op. Halverwege meldt zich ook nog een scheurende sax en naar het einde een spetterende gitaarsolo. ‘Already Gone’ met een intro dat zo van Chuck Berry kon zijn, maar al snel voert het karakteristieke LINS geluid de boventoon, waarin het tempo nogal wisselt, zodra de zang het overneemt van de gitaren. ‘Shangri La’: Vancouver schijnt de meest regenachtige stad ter wereld te zijn, het harde leven van een rock-‘n-roll band: je komt uit het zonnige Los Angeles terug in je geboortestreek en krijgt 40 opeenvolgende dagen regen.
Het wordt tijd dat die jongens eens deze kant op komen, dan klagen ze niet meer. ‘Hey Arlene’ nog een Chuck Berry opening, maar nu houdt dit het hele nummer stand. Duidelijk beïnvloedt door de rock-‘n-roll uit de jaren 50. Voor mij het mooiste nummer is ‘’All For Your Love’. Een prachtig opzwepend nummer waarin je helemaal wordt meegenomen. Wanhopige zang met jankende gitaren. Vertwijfeling, radeloosheid en opoffering: En dat allemaal all for your love. ‘Truer Now ‘ met pedal steel en akoestische gitaren en banjo even hele andere kost na al het voorgaande geweld en emotie. Het laatste nummer is “You’re Gonna Lose’, gelukkig horen we de mondharmonica en de piano weer terug in deze mooi voortstuwende bluesrocker. En zoals het album met een scheurende gitaar begon, zo eindigt het ook weer.
Een heel lekker album. De band laat weten inmiddels ook met een live album bezig te zijn. Dat moet een knaller worden. Benieuwd of ze naast deze twaalf nummers nog (heel veel) meer anders op het repertoire hebben. Vermoed het wel, op single verscheen dit jaar Down In The Hole, ook prima en niet op dit album. Dus laat maar komen, het moet een feest zijn Lions In The Street live te horen.
Line-Up
Sean Casey – Guitar
Enzo Figliuzzi – Bass
Chris Kinnon – Lead vocals, guitar
Jeff Kinnon – Drums
Produced by Shawn Cole
Mixed by Rick Parker
Recorded at Mushroom Studios and Blue Wave Studios
All songs written by S. Casey, C. Kinnon, A. Kinnon
verfrissend muziek!