Verschijnt 22 maart 2024 op lp, cd en digitaal
Opgenomen in Sven Hammonds Marmelade Studio in Delft
Tekst: Arthur Ter Avest
In de aankondiging van januari j.l. staat: “9 vette songs, waarvan in elke song ruimte wordt gemaakt voor improvisatie. De sound is een fijne mengelmoes van rock, blues, Americana, country en Southern rock, met oprechte teksten en een lekker seventies tintje”. Na het een eerste keer beluisteren van dit album kan ik dat volledig beamen. Wanneer grote namen als Warren Haynes of Charlie Star dit album in handen zouden krijgen, dan kan het 2 kanten op: ofwel ze lobbyen de Leif de Leeuw Band de grote podia in de USA op, dan wel ze verstoppen het snel omdat ze het als een te grote concurrentie inschatten… (knipoog).
Jos Verhagen schreef in zijn verslag van het concert van de Leif de Leeuw Band tijdens Sean Websters Blues Allnighter in Steenwijk: “… maar alles klonk zo bekend en werd gespeeld met zoveel gevoel en passie, het leverde een staande ovatie op, die volledig verdiend was”. Tsjaa, wat moet ik dan nog schrijven over dit nieuwe album ‚Mighty Fine‘? De superlatieven zijn al opgenoemd en zo er meer zijn, ze passen!
De plaat begint rustig met een akoestisch intro van het nummer ‚Rosalie‘, een harmonieus stuk wat langzaam toewerkt naar een mooi uitklinkende gitaarsolo. Daarna gaat het stevig verder met het knallende pubrock-intro van ‚Hard To Hold‘, de eerste single die van het album ‚Mighty Fine‘ werd uitgebracht. Met sterke zang en een geweldige slidegitaar ontwikkelt zich dit nummer tot een echte jamrock-kraker. De enige cover op dit album is Neil Young’s ‚Southern Man‘ en klinkt in het begin als de filmmuziek in een spagetti-western. Maar dan gebeurt het! Berget Lewis als gast en Sem Jansen zingen de sterren van de hemel, gitaar en Hammond brengen het nummer in nog hogere sferen. Wat een kraker! Over Berget Lewis kan ook een boek geschreven worden, ik houd het er maar op dat zij haar sporen in de muziekwereld wel verdiend heeft, wat een powervoice heeft deze dame!
Een snufje country krijgen we te horen in de single ‚Lone Star‘, met wederom een mooie opbouw van relatief rustig naar een stuwend einde. In de theatershow: ‚Who the fuck is Britt!?‘ hebben we getuige kunnen zijn van de struggle van Sem wat betreft zijn stem gedurende en na de transitie die hij heeft doorgemaakt. In het stuk ‚Home Wrecker‘ kunnen we vaststellen, dat deze stem zich weergaloos ontwikkelt heeft.
In ‚Small Town‘ horen we geen cover van de Allman Brothers Band, het zou er zomaar één kunnen zijn. De ritmesectie en de toetsen dragen dit nummer, zang en gitaar meanderen er doorheen, heerlijk relaxed. ‚Gumbo Man‘ vervolgens is een kort -ik denk- grapje. In ‚Fool For Your Love‘ gaan we lekker swingen, met ‚Charade Man‘ knallen we er in stijl uit. Wat een energie zit er verstopt in deze twee laatste nummers.
Samenvattend kan ik stellen dat dit wat mij betreft een uiterst geslaagde plaat van de Leif de Leeuw Band is geworden. Alle stukken zijn in al hun variatie zeer smaakvol en het vakmanschap spat ervan af! Kopen, luisteren en ervoor zorgen dat alle concerten uitverkocht zijn, zou ik zeggen.
Tracklist:
1. Rosalie, 2. Hard to hold, 3. Southern man, 4. Lone Star, 5, Home Wrecker, 6. Small town, 7. Gumbo man, 8. Fool for love, 9. Charade man
Leif de Leeuw Band:
Leif de Leeuw: gitaar
Sem Jansen: zang en gitaar
Boris Oud: basgitaar
Tim Koning: drums
Joram Bemmelmans: drums
Jeroen Ermens: toetsen en hammond
Guests:
Berget Lewis: zang
Sven Hammond: toetsen
We horen graag je mening! Voeg reactie toe