Foto Album recensie: Johnny Ray Jones – Mystic Chiefs

Release datum: 2 augustus 2024
Label: Moondogg Records

Tekst: Louis Lena

Het derde album van zestiger Johnny Ray Jones is veel meer een bluesplaat dan de in 2021 verschenen voorganger ‘Way Down South” dat meer soul/R&B getint was. Johnny Ray Jones is afkomstig uit de bluesscene van Los Angeles. Hij was er al vroeg bij. Begin jaren tachtig als jongen van 19 begon zijn ontdekkingsreis in bluesland. Hij heeft het podium gedeeld met onder anderen Canned Heat, Big Joe Turner, James Harman en The Red Devils. Al die namen zeggen veel over de grote betekenis van Zuid-Californië met Los Angeles als centrum voor de bluesmuziek. Jones heeft op maandagavonden ook gespeeld in de King King club in L.A. waar the Red Devils het gelijknamige album opnamen en waar ze bekend door werden. “Ik zat op maandag in de King King”, herinnert Jones zich. ‘Dat was wat je deed. Je wist waar het feest was. Het was leuk; je wist nooit wie zou spelen. Lester nam soms een pauze en liet mij een deuntje zingen. Als ik geluk had, mocht ik er twee doen”.

Dat is ook gelijk zijn inspiratie voor Mystic Chiefs. Er staan drie nummers van de Devils op. De opener ‘Automatic’ plus ‘Devil Woman’ en N’o Fightin’, terwijl hij ook nog nummers doet die op het repertoire van Lester Butler en zijn maten stonden (‘I’m Ready’ van Willy Dixon, ‘Shake Your Hips’ van Slim Harpo, ‘I Wish You Would’ van Billy Boy Arnold). Van Willy Dixon staat daarnaast ‘Don’t Go No Further’ op de plaat. Verder komen nog Sonny Boy Williamson ‘II ’s Trying To Get On My Feet Again’ en ‘My Younger Days’ langs, ‘Sugar Sweet’ van Melvin R. London en het album eindigt met ‘I’ll Be Around’ van Howlin’Wolf.

Daarmee is Mystic Chiefs zeker geen ‘gemakkelijk’ coveralbum, maar een eerbetoon aan waar Johnny Ray Jones zijn roots liggen. Jones heeft een mooie gevoelvolle stem. Hij heeft voor dit album een band om zich heen verzameld van muzikanten die het klappen van de zweep allemaal kennen. Gitarist Junior Watson heeft o.a. tien jaar gespeeld bij Canned Heat en aan honderden opnames meegewerkt. Hij laat zijn klasse ook op dit album horen. Engelsman Carl Sonny Leyland is de plas over gevlogen en als boogiewoogie/blues pianist bekend geworden en heeft met allerlei grootheden samengewerkt. Mondharmonica wordt bespeeld door Japanner Tex Nakamura, ook al terug te vinden op allerlei albums. Bassist John Bazz heeft jaren met The Blasters gespeeld en drummer J.R. Lozano met o.a. Kid Ramos. Tenslotte percussionist Stephen Hodges, die o.a. meedeed op Lester Butler’s 13. Ze spelen op dit album alsof ze dat al jaren samen doen, een album dat zeker een aanrader is voor alle liefhebbers van The Red Devils. Met de opener Automatic pakt de band je gelijk bij de strot, zeker Leyland laat zich op de piano prominent horen. En tot I’ll Be Around als slot kent het album geen zwakke momenten. Zou een aardige band zijn voor de bekende bluesfestivals in Nederland.

Don't Go No Further (feat. Junior Watson)

Tracklist:
1. Automatic (feat. Carl Sonny Leyland)
2. Trying to Get Back on My Feet (feat. Junior Watson)
3. Devil Woman (feat. Junior Watson)
4. Don’t Go No Further (feat. Junior Watson)
5. Shake Your Hips (feat. Carl Sonny Leyland)
6. I Wish You Would (feat. Junior Watson)
7. I’m Ready (feat. Junior Watson)
8. No Fightin’ (feat. Junior Watson)
9. Sugar Sweet (feat. Carl Sonny Leyland)
10. My Younger Days (feat. Carl Sonny Leyland)
11. I’ll Be Around (feat. Junior Watson)


Ook op Blues Magazine ...