Format: Cd, Vinyl, digital
Label: Create Records
Release: 29 November 2024
Tekst: Jos Verhagen
Soms is het jammer als je je jaarlijstje al hebt ingeleverd en er nog een album voorbij komt dat je volledig grijpt. Een album dat zo lekker in het gehoor ligt en je laat wegdromen bij heerlijke gitaarsolo’s. Zo’n album is Blues van Greg Koch.
Voor wie Greg Koch nog niet kent: hij won in 1989 de prestigieuze Marshall Amplifier Bluesbreaker Guitar Showdown, met niemand minder dan Buddy Guy als jurylid. In 2012 riep Fender Musical Instruments hem uit tot een van hun tien beste gitaristen aller tijden. Zijn gitaarkunsten zijn internationaal erkend. Met twintig albums en talloze tourkilometers op zijn naam verrast hij ons, op de valreep van het jaar, met zijn nieuwe CD Blues. Het album biedt 45 minuten puur muziekplezier, bestaande uit acht nummers: drie eigen composities, zorgvuldig geselecteerde covers ter ere van zijn idolen Delbert McClinton, Jimi Hendrix en Freddie King, én live-opnames van het Koch Marshall Trio.
Het album opent krachtig met “Can’t Lose What You Never Had”, een samenwerking met mondharmonicaspeler Jimmy Hall. De Memphis Horns voegen een extra dimensie toe aan dit nummer. Naast de stuwende bas- en drumlijn zijn de gitaarsolo’s, het Hammondorgel en de mondharmonica perfect in balans. Dit is blues zoals blues hoort te zijn.
De tweede nieuwe track, “Can’t Be Satisfied”, waar Larry McCray als gastartiest meespeelt, doet er niet voor onder. Greg en Larry vullen elkaar naadloos aan met vette slides en gitaargevechten van het hoogste niveau. Dit nummer is blues in zijn puurste vorm.
Een heel andere sfeer brengt “The Stumble”, origineel van Freddie King, maar vooral bekend geworden door John Mayalls Blues Breakers. Greg zoekt freewheelend zijn weg door de noten van Freddie en tilt het nummer naar een hoger niveau met ongekende vingervlugheid en muzikale subtiliteit. De heerlijke baslijn fungeert als stevige basis, terwijl Greg blijft imponeren.
Met “Stormy Monday”, een klassieker van The Allman Brothers Band, zet Greg wederom zijn virtuositeit in de schijnwerpers. De zang van Malford Milligan maakt het nummer compleet, terwijl Greg’s gitaarspel op zijn Telecaster pure klasse ademt.
Elk nummer op dit album is zorgvuldig gekozen. Neem bijvoorbeeld “Steppin’ Out” van Memphis Slim, een instrumentaal nummer vol vlammende gitaarriffs dat richting het einde doet denken aan Deep Purple’s Lazy. Ook de cover van Jimi Hendrix’ “Red House” verdient een speciale vermelding. Deze slow blues is een dankbaar canvas voor een palet aan Greg’s gitaarwerk. Hij begint subtiel, maar zijn solo groeit uit tot een hoogtepunt van diversiteit en emotie – negen minuten puur genieten.
Met het instrumentale “The Damn Thing” haalt Greg een oud nummer uit zijn repertoire op. The Damn thing is afkomstig van zijn album Strat’s Got Your Tongue uit 2012. Het nummer begint jazzy, hakt er daarna stevig in, om vervolgens via een kort drumsolootje terug te keren naar zijn jazzy oorsprong. De adembenemende finale toont Greg’s virtuositeit in volle glorie.
Het album sluit af met The Ripper, een nummer van het Koch Marshall Trio, dat Greg vormt samen met zijn zoon Dylan op drums en Hammond-virtuoos Toby Lee Marshall. Een krachtige afsluiter van een indrukwekkend album.
Met Blues laat Greg Koch opnieuw zien wat een ongelooflijk veelzijdige gitarist hij is. Voor liefhebbers van dit genre is dit album een absolute aanrader.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe