Format: CD, digital
Label: Lightning in a bottle reocrds
Release: 5 september
Tekst: Louis Lena
Derde album in 3 jaar, Vraag: maken ze dan overal blues in de States? Blijkbaar wel. De Chicago Blues, Austin Texas Blues, Mississippi Blues etc. Chad Rupp en zijn band komen uit het Noord Westen – net onder Seattle – uit Portland Oregon. Op de album informatie is te vinden dat ze putten uit de “formidable Oregon blues scene”. Conclusie mag dus zijn dat ze in ieder geval zelf vinden dat er ook in Portland blues wordt gemaakt. En het moet gezegd: ze leveren met Gate C 23 een gevarieerd album af waarop diverse stromingen terug zijn te vinden.
Geopend wordt met “Fresh Suits”, heel even denk je dat er gegospeld gaat worden. Het wordt echter al heel snel een uptempo nummer, vrolijk, een lekkere slide solo, een stevig achtergrondkoor van drie zangeressen die we vaker terug gaan horen en Chad Rupp zelf zang en gitaar. Dat smaakt naar meer. “She Is The One” (geschreven door Roland Stone) een slow blues, waarin Peter Moss op de Sax een hoofdrol speelt. She is the one that makes me feel good brengt Chad op de knieën, hij doet alles wat ze vraagt. Van soulfull naar funky in “She got that business handled”. Zij heeft een uppercut als Mohammed Ali Een wat meer funky nummer, met blazers, een slidegitaar. Het kon ook zo uit New Orleans komen en dat ligt toch ver van Portland. Rupp laat duidelijk horen dat hij met het derde nummer ook een derde bluesstijl beheerst.
Het titelnummer “Gate C23″”gaat weer de soulfull kant op, een slow one. Mooi gitaarwerk en een nummer met een mooi verhaal. Chad was onderweg naar Memphis om daar de 24 Blues Foundations International Blues Challenge bij te wonen. Dankzij een ijsstorm werd zijn vlucht geannuleerd en was hij genoodzaakt een ijskoude nacht op het vliegveld door te brengen. Uiteindelijk ontfermde een conciërge op het vliegveld zich over hem, die heet Karla en aan haar is dit nummer opgedragen. “14 Dollars in the Bank” (van Paul DeLay): een lekker hoeke-takke nummer, vrolijker gespeeld dan de boodschap van het nummer, want met 14 dollars op de bank doe je niet veel. Met de niet onbekende Mitch Kashmar op de mondharmonica.
“Blues City Cafe” een lekker swingend nummer, met opnieuw Kashmar die nog wat prominenter meedoet. Een eerbetoon aan dit eetcafé annex juke-joint waarin mooi slim een aantal muzikanten en menu-items worden genoemd die je vaak vindt in het ‘Blues City Cafe’. “Do Watcha Daddy Say” heeft wel wat van Little Charlie & The Nightcats, een heerlijk lopende gitaar een meelopende bas/drum ondersteuning. In “You’ll Be Singing My Songs” gaat het tempo omlaag, opnieuw een wat soul achtiger nummer. Blazers, achtergrondkoor, Kashmar op de mondharmonica, alles zit erin.
“2 Inches Shy A Foot” is een rock ‘n’roll nummertje met Ken Brewer op het orgel en Pat Pepin op Sax op de voorgrond. Het voorlaatste nummer is “Fat Kid Boogie”, de titel zegt het al het boogiet lekker weg, een scheurende mondharmonica. Als je alle zoetigheid opeet die Rupp in dit nummer bezingt dan komen er heel wat kilo’s bij, en die dans je er dan weer af als je goed mee beweegt met deze boogie.
“Blind Crippled and Crazy” is met bijna negen minuten het langste nummer, alle toeters en bellen die door het hele album zijn te horen, komen hier nog eens terug: LaRhonda Steel (“The First Lady of Portland Blues), Arietta Ward (bijgenaamd de “1e dochter van Funk en R&B”) en Ms. Vee (genomineerd in 2023 voor de The Muddy Awards 2023 voor beste vrouwelijke vocaliste) zorgen voor een hoop power als achtergrond vocalisten, Timmer Blakely op de bas, Brewer en Rupp maken er een lekker funky nummer van.
Conclusie: Een hoop artiesten, veel variatie, het album vliegt voorbij. Ja, ook In Portland maken ze een mooie cocktail van blues, soul en funk.
Contributing artists
Chad Rupp, Vocals: All Tracks; Guitar: All Tracks
LaRhonda Steele, Vocals: Tracks 1, 3, 4, 11
Arietta Ward, Vocals: Tracks 1, 3, 4, 11
Ms. Vee, Vocals: Tracks 1, 3, 4, 11
Ken Scandlyn, Guitar: Track 1
Kenny Blue Ray, Guitar: Tracks 4, 6, 7, 10
Andrea De Luca, Guitar: Track 3
Ken Brewer, Organ: All Tracks
Brady Goss, Piano: Tracks 2, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11; Wurlitzer, Track 3
Jimi Bott, Drums: Tracks 1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 9
Gene Ermal, Drums: Tracks 4, 11
Mitch Kashmar, Maracas: Track 3; Harmonica: Tracks 5, 6, 8, 10
Timmer Blakely, Bass: All Tracks
Peter Moss, Sax: Track 2
Joe McCarthy, Horns: Tracks 3, 4
Bradley Ulrich, Horns: Tracks 3, 4
Pat Pepin, Horns: Tracks 3, 4; Sax: Tracks 5, 9
We horen graag je mening! Voeg reactie toe