Uitgebracht 09 augustus 2024 op CD-LP-Digitaal
Tekst: Arthur Ter Avest
Shepherd, het derde album van de Canadese band Bywater Call klinkt alsof het bij wijze van spreken al hun dertigste is. Eigenlijk zou ik iets willen schrijven over rijping, tot wasdom komen en zo meer. Deze band, met deze muzikanten, de voeten in de klei van de muziekhistorie en het hart in de wolken van eigentijdsheid, ik kom woorden te kort! Het is dus hun derde (officiële) album en deze blinkt uit in muzikale kwaliteit.
Een vurig intro op de slidegitaar door Dave Barnes is de start van het eerste stuk ‚Everybody Knows‘, het feest kan beginnen. Met de zang van Meghan Parnell erbij krijg ik direct associaties met Janis Joplin en ik denk dat ze trots zou zijn geweest! De andere muzikanten zetten mooie accenten in dit stuk. De opbouw van het rustig beginnende ‚Colours‘ is fenomenaal. Eerst akoestische en elektrische gitaar met zang, gaandeweg komen de andere muzikanten erbij en ontstaat er zowel muzikaal als vocaal een mooie samenzang, wat een beetje gospelachtig aandoet en eindigt het stuk uitbundig.
‚Sweet Maria‘ heeft een 70’s-vibe orgeltje en een genadeloos losgaande Meghan Parnell die met haar krachtige stem alles en iedereen wegblaast. De blazers en de gitarist doen de rest. Live zal dit een echte kraker zijn! Met ‚Holler‘ gaan we lekker verder, tappend uit hetzelfde vaatje. Geen enkele kans hebbend de benen stil te houden met deze in de rock gewortelde stamper. Gevoeliger wordt het in ‚For All We Know‘ wat gaat over het laten uitkomen van je dromen. Het begint met een country-achtig gitaarintro, waarna de anderen bijvallen en je meevoeren door dit mooie stuk.
‚Roll’ is een compact nummer, soulfull. De blazers voeren de boventoon in het uptempo stuk ‚Turn It Around‘ en geven het een lekkere vibe mee. De meesterlijke accenten die Dave Barnes veelal slidend op z’n gitaar toevoegt aan alle stukken zijn verrijkend. Dit is echt een ‚grote jongen‘! Funky en tegendraads wordt het in ‚Now And Never‘. Bruce McCarthy op de drums en de blazers geven dit stuk cachet. ‚As If‘ doet daar nog een schepje bovenop en Dave Barnes knalt er nog eens flink uit. Eindigen doen we de plaat met ‚Sign Of Peace‘: Ragtime, Gospeltime, New Orleans: het zit er allemaal in en maakt van dit stuk een fijne stemmingsvolle afsluiter.
Bij de concerten in Europa was dit voorjaar ook een ‚limited edition bootleg‘ op vinyl te koop: ‚Beyond The Doorway’. Wanneer Bywater Call in de herfst weer voor een aantal concerten in Nederland is, hoop ik dat hiervan nog een aantal exemplaren voor de liefhebber te koop zijn. Kant 1 bevat 4 studiostukken, waarvan er drie in het voorgaande aangehaald zijn: ‚Sweet Maria‘, ‚For All We Know‘ en ‚As If‘. Het vierde stuk is ‚After All‘ en is een mooie aanvulling op het geheel. Kant 2 bevat 2 live-opnames, te weten ‚If You Want Me To Stay‘ (geschreven door Sly Stone) en maakt duidelijk waarom deze band niet alleen op de plaat, maar vooral ook live geweldig is. Het stuk heeft een mooie funky toon, wordt gedragen door de toetsen en de blazers, vooral door de stem van Meghan Parnell en de saxsolo van Julian Nalli. Met ‚Bring Me Down‘, beginnend met een prachtig, plechtig en gedragen intro wordt deze ballade opgebouwd door de band, de accenten die gezet worden, de soli die gespeeld worden… Laat maar, geen woorden voor.
Bywater Call zijn:
Meghan Parnell: leadvocals
Dave Barnes: guitars
Stephen Dyte: trumpet & valve trombone
John Kervin: keyboards & background vocals
Bruce McCarthy: drums & percussion
Mike Meusel: bassguitar & background vocals
Julian Nalli: saxophones
Concerten:
04 oktober Flux, Zaandam
05 oktober Mystiek theater, Enschede (nixenmeer)
06 oktober Bosuil, Weert
09 oktober Tivoli, Utrecht
10 oktober GC de Wildeman, Herent (België)
12 oktober Bonte Wever, Assen (New Blues Festival)
We horen graag je mening! Voeg reactie toe