Foto Album recensie: Big Al & The Heavyweights – Blues Power

Big Al & The Heavyweights – Blues Power
Format: CD

Label: Juno Records
Release: 31 januari 2025

Tekst: Louis Lena

Big Al is de inheemse South Louisiana-drummer Al Lauro. Zijn bijnaam Big Al kreeg hij van Outlaw Country-muzikant David Allan Coe vanwege zijn ja, ja wat denk je, forse gestalte.

Naast een band samen met Coe, gingen Big Al en collega-bandleden Warren Haynes (Allman Brothers Band, Gov’t Mule) en Rick Gergen (Sweethearts of the Rodeo) met een zijproject genaamd de Unknown Blues Band aan de slag. In die tijd produceerde Coe een gratis straatconcert in Key West met Gregg Allman, en Al en de band ondersteunden hem bij memorabele versies van ‘Stormy Monday’, ‘Midnight Rider’ en ‘One Way Out’. Later, toen Coe het album Castles in the Sand opnam, vertelde hij de band dat Dickey Betts op een nummer mee ging spelen. Big Al en de bassist geloofden het niet en vertrokken, maar Warren bleef. Het bleek dat Dickey Betts en Gregg Allman allebei naar de studio kwamen en ze waren erg onder de indruk van Warrens spel. Dickey vroeg Warren om mee te spelen op het soloalbum dat hij opnam, en toen Greg en Dickey besloten de Allman Brothers Band weer bij elkaar te brengen, vroegen ze Warren om zich bij de band aan te sluiten. Dan heb je een beetje een beeld van de achtergronden van Big Al en zijn Heavyweights.

Het eerste album van Big Al and the Heavyweights, That Ain’t Nice, werd in 1996 uitgebracht. De band heeft een grote verzameling muzikanten gehad. Nu bestaat de band uit mondharmonicaspeler Dangerous Dale Robertson, gitarist/zanger Marcel Anton; op bas Dennis Cedeno; en tot voor kort de eigenlijk onvervangbare zanger en toetsenist Wayne Lors, die vijftien jaar bij de band speelde tot aan zijn vroegtijdige overlijden in 2023. En omdat Lors onvervangbaar was, doet de band het nu zonder toetsenist. Big AL hierover: “Wayne kunnen we nooit vervangen, maar mondharmonicaspeler Dangerous Dale brengt een andere energie mee, bassist Dennis snijdt een diepe en stevige groove. En Marcel is een positieve, creatieve kracht”. Al zelf is natuurlijk de drummer.

Big Al and the Heavyweights platen brachten in totaal zeven albums uit. Vooral met rootsmuziek en cajun-bluesrock, een uitgesproken Louisiana-stijl. Nu is dus hun achtste album uitgebracht met de titel Blues Power. Het album is opgedragen aan Wayne Lors.

Voorafgaand op het album is het nummer ‘If’, als single uitgebracht. Een blues ballade, voortgekomen uit de pijn van liefdesverdriet, ja het is wel de blues. Marcel Anton trekt zijn hele vocale bereik open in een tegen de bayou-soul aanleunende stijl.

IF

Het album werd opgenomen in Suite Mix Studios in Slidell, Louisiana en werd ontwikkeld, gemixt en gemasterd door George Cureau, Jr.

Het album opent met “Big Freight Train”. Zoals zoveel ‘’trein-nummers” kun je het ritme wel ongeveer uittekenen. Tempo dus, met een er mooi doorheen solerende gitaar en de mondharmonica van Dangerous Dave. Anton zingt het nu met een stevige stem, anders dus dan hoe hij “If” brengt.

Het titelnummer “Blues Power” heeft een heel eigen typisch tempo, hier is goed te horen dat de Louisiana Swamps de roots vormen van de band. Het komt wel in de buurt van Little Feat nummers en dat mag je als een compliment zien. Ook met “Red Line” verloochenen ze hun afkomst niet. Een aanstekelijke zydeco. “Tired of Waiting” een sterk optreden van de zanger/gitarist die stem en gitaar gelijk laat oplopen, waarna Robertson het overneemt. Up tempo.

“Wasted So Much Time With You”, heeft een sterke blues inslag. Zwaar op de drums/bas leunend, met een gluiperig solerende Anton. Eén van de lekkerste nummers, zeker als dan gitaar en mondharp ook nog met elkaar in de slag gaan. Dan is “Got What I Like” een oase van rust, met een fijne rol op bas door Dennis Cedeno. Een soulfull nummer. Anton laat hier wel horen dat hij diverse muziekstijlen vocaal prima aankan.

“Goodbye”, “Ik weet dat we afscheid moeten nemen… Ik ga je tedere aanraking missen… Ik ga jou missen, mijn schatje en je lieve, liefdevolle geluid… Ik weet wanneer je de deur uitloopt, Er zullen tranen in mijn ogen zijn…Ik weet dat we afscheid moeten nemen”. Een tranentrekker van jewelste, de soul van het vorig nummer wordt in Goodbye voortgezet, gegoten in een New Orleans saus.

Anton is een echte artiest, hij haalt kunstjes uit in ”I Want To Know” met zijn stem die je niet vaak hoort. Dangerous Dave voelt het sfeertje prima aan op zijn harmonica. Naar het einde toe ook nog eens een geweldige gitaarpartij, terwijl Anton zingt “te veel nachten heb ik aan je gedacht… ik wil weten waar je aan denkt… je lijkt zo koud… ik denk dat ik dood ga.” Tsja, het is geen vrolijk nummer, maar wel heel mooi.

“Fast Drivin” is het laatste nummer. Het gas gaat er nog maar eens op. Na het beklemmende Ï Want To Know” gaan de remmen eraf, het lijkt wel een soort opluchting. De hele band haalt alles uit de kast om je tot de laatste tel geboeid te laten luisteren. Een snel schurende blues, waarin Anton zingt: “Ik rijd net zo snel als ik kan… Ik rijd zo snel als ik kan in mijn mustang”.

Big Al en The Heavyweights hebben met ‘Blues Power’ een mooi album gemaakt waarop ze hun afkomst duidelijk laten horen. Voor de liefhebbers van de Louisiana / New Orleans roots het beluisteren meer dan waard. Bayou/zydeco/soulfull en bluesy, of zoals het in goed Louisiana’s op de album hoes staat: Laissez les bons temps rouller! Laat de goede tijden rollen!

Track Listings
1 Big Freight Train
2 Blues Power
3 IF
4 Red Line
5 Tired of Waiting
6 Wasted So Much Time With You
7 Got What I Like
8 Good Bye
9 I Want to Know
10 Fast Drivin’


Ook op Blues Magazine ...