Boo Boo Davis – ‘What Kind Of Shit Is This?’
LP and Digital / Label: Black and Tan Records
Tekst: Fons Delemarre
Het schijnt dat Boo Boo Davis wel eens een zangversterker of een speakerkast heeft opgeblazen. Zingend, wel te verstaan. Die ongebreidelde inzet, energie en enthousiasme is terug te vinden op zijn album ‘What Kind Of Shit Is This?’ Meteen maar even voor de duidelijkheid: een slechte titel, als je het letterlijk neemt. Overigens, het zou best kunnen dat verstokte bluespuristen het wél een goede titel vinden. Maar die moesten waarschijnlijk ook niks hebben van ‘The House That Wolf Built’ van Little Axe… ‘What Kind Of Shit Is This?’ is een project van muzikanten/producers Jan Mittendorp en Mischa den Haring. Den Haring heeft nog niet zo lang geleden ‘All You Can Eat!’, de eerste cd van Sugarboy and The Sinners geproduceerd en daarop ook gitaar gespeeld. Beide heren hebben al meer dan 25 jaar ervaring als muzikant. Sinds kort werken ze samen als BLu ACiD en begin dit jaar verschenen de eerste sfeervolle tracks op Black and Tan Records. Nu is er dan op dit label ‘What Kind Of Shit Is This?’ Zelf noemen ze het ‘High voltage electro blues’. Prima omschrijving, wat mij betreft.
Digitale tracks
Omdat er geen cd is uitgebracht maar uitsluitend digitale tracks op bijv. iTunes, is er ook geen vaste tracklist. Ik houd me voor het gemak aan de volgorde van de LP, die in een beperkte oplage (500) op gekleurd vinyl verkrijgbaar is. Kant A begint met ‘Sorry Baby’, een trage, rapachtige blues die, zoals veel nummers op de plaat, begint met een enthousiast roepende Davis. Het nummer maakt duidelijk welke kant het met deze LP op zal gaan. Het tweede nummer, ‘Half A Rap’ levert de titel van de LP. Davis roept na de eerste maten: ‘What Kind Of Shit Is This?’ om vervolgens aanstekelijk in de lach te schieten. Vervolgens dendert de muziek door. Het klinkt allemaal erg enthousiast en is zeer dansbaar. Jawel, dansbare moderne blues van een zwarte Amerikaan van over de 70, wiens vader katoen verbouwde in Drew, Mississippi. Al zijn geroep en gelach maakt trouwens erg duidelijk dat hij het prima naar zijn zin had bij het maken van het album. ‘Blues On My Mind’, nummer 3, is bijna een ‘gewoon’ bluesnummer: sobere instrumentatie, doorleefde zang en verder –voor de verandering- weinig elektronische fratsen. Het laatste nummer van kant A, ‘Plane Station’, is een ingetogen nummer met twee spaarzaam -maar doeltreffend- gespeelde, wat mondharmonica en -wederom- ritmische zang, gecombineerd met hier en daar een zangsample.
Kant B begint met ‘The Rope’ (soepel swingend, met interessante breaks), gevolgd door ‘What You Got On Your Mind’ (echte High Voltage Electro Blues) , ‘If You Ain’t Never Had The Blues’ en als laatste nummer ‘Bye Bye Baby’, een nummer met een soort tapeloop en wat spaarzame electronica; ‘Zwoesj!’ gaat het een paar keer en het blijft prima passen bij de muziek.
Niet op de LP maar wel als download beschikbaar: ‘Back In The Woods’, waarin Davis vertelt en zingt over de bossen in Mississippi. Spaarzaam boogiegitaartje erbij, de mondharmonica speelt terzake, bas en drums ondersteunen effectief; en aan het einde, in de lange fade-out, is het weer kletsen geblazen. In ‘Bring Back My Baby’, gaat het gas er vol op: uptempo blues met beats en claps en hier horen we overduidelijk wat dit album anders maakt dan andere bluescd’s: het is dansen en springen geblazen. Davis komt er prima mee weg: zijn zing-spreekstem matcht prima met deze voor blues tamelijk ongebruikelijke sound. Grote voordeel is dat het totale geluid transparant blijft.
‘Somebody’s Fool’, ‘Let Me Love You Baby’ (met banjobegeleiding en diverse elektronische geluidjes) en ‘Love Me All Night Long’ (met mooie tremelo-gitaar en doorleefde zang) completeren het album.
Conclusie: Interessante en originele shit, deze cd van Boo Boo Davis, Jan Mittendorp en Mischa den Haring. Een enigszins open mind is wel nodig om de muziek op juiste waarde te kunnen schatten. Mijn advies: “Stel je ervoor open en je zult zien dat er veel te genieten is”.
‘What Kind Of Shit’ wordt op twee manieren uitgebracht: als digitale bestanden (in het totaal 13) en als LP, op gekleurd vinyl, in een beperkte oplage (500).
Tracklisting van de LP:
Kant A:
1. Sorry Baby
2. Half A Rap
3. Blues On My Mind
4. Plane Station
Kant B
1. The Rope
2. What You Got On Your Mind
3. If You Ain’t Never Had The Blues
4. Bye Bye Baby
Digitaal verkrijgbaar: bovenstaande nummers en:
– Back In The Woods
– Bring Back My Baby
– Somebody’s Fool
– Let Me Love You Baby
– Love Me All Night Long
Favoriete tracks: ‘Half A Rap’ en vooral ‘Bring Back My Baby’.
Eén raadseltje blijft: wie is toch die Dave die regelmatig luidkeels bedankt wordt? Navraag leert dat Dave de ‘Guiding Spirit’ is van Boo Boo Davis. Zeker is in ieder geval dat Boo Boo en Dave op goede voet met elkaar staan en dat ze een puik album gemaakt hebben!
All songs written by J. Davis, MD den Haring and JK Mittendorp and published by Black and Tan Publishing
MUSICIANS
James ‘Boo Boo’ Davis – vocals, harmonica
Jan Mittendorp – guitars, beats & programming
Mischa den Haring – guitars, beats & programming
Recorded at Studio Silvester and BLu ACiD Studios
Mixing & mastering at BLU ACiD & IJland Studio
Produced by BLu ACiD
LINKS
http://www.crossroads.nl/blacktan/index.html
https://www.facebook.com/BluAcid1
Naschrift: ik probeerde kort geleden, na het schrijven van de recensie, ongevraagd een paar tracks uit bij het wekelijkse optreden van bluesband Men In Blues in het Leidse café Het Praethuys. Zowel muzikanten, met name de drummer (…), als bezoekers kwamen vragen wat voor muziek het was. Dat zijn dus complimenten uit ‘onverdachte’ hoek!
We horen graag je mening! Voeg reactie toe