Foto Recensie: Paul Karapiperis – Something Like Blues Or Haunted Ballads

Paul Karapiperis – Something Like Blues Or Haunted Ballads

Format: MP3/CD-Baby/ Release: 2012

Tekst: Daan Zeegers

Griekenland is niet het eerste land waar je aan denkt wanneer je ‘blues’ zegt, maar op de vakantiegangers na zal iedereen kunnen bevestigen dat de situatie in Griekenland alles behalve een feest is. Dat gaan we ook terughoren op het volgende album. Deze bluesartiest refereert in zijn album vaak naar de situatie in zijn land.

‘Somethin’ Like Blues or Haunted Ballads’ is enkel ingespeeld door Paul Karapiperis, frontman van Small Trap Blues. In deze Griekse bluesband speelt Karapiperis harmonica en steel guitar, waarnaast hij ook nog zingt. Invloeden van de band variëren van Willie Dixon tot Jimi Hendrix.

Voor Karapiperis is dit de tweede keer dat hij zichzelf solo presenteert, eerder kwam hij met ‘Fifteen Raindrops In An Ocean Of Blues Tales’ op de proppen. Net als dit album klinkt ook ‘Somethin’ Like Blues or Haunted Ballads’ mysterieus en out of the box. Vele geluidseffecten, gitaarslides en lange uithalen op de harmonica maken het geheel al snel wat mysterieuzer klinken.

Wat mij betreft is het allemaal even te veel; de effecten leiden al snel af van de “echte” muziek. Naar mijn bescheiden mening Karapiperis misschien iets minder kunnen doen in het album en de boel wat simpeler mogen houden. In het nummer ‘You Expect Me To Do The Right Thing’ bijvoorbeeld, begeleid de harmonica op zo’n manier die klinkt als je LP die blijft hangen. Bij het nummer ‘A Game’ heerst er een soort ruis door het nummer.  Voor mij was ‘Light To The Darkest Train(part two)’ dan ook een verademing, waarin er een relatief simpele Chicago Blues tune wordt gespeeld.

Voor de liefhebber, die op zoek is naar de bluesartiest die met een specifieke, eigenaardige, mysterieuze sound is Paul Karapiperis een aanrader. Hij heeft een goede, duistere stem en de teksten mogen er best wezen. De verdrietige bluestekst past goed bij de mysterieuze sound die Karapiperis gemaakt heeft. Echter, voor degenen die houden van muziek zonder te veel poespas, kunnen dit album beter even laten liggen; de geluidseffecten leiden nogal af en kunnen irritant in het gehoor liggen.


Ook op Blues Magazine ...